Ένας γερμανικός ποιμενικός με το όνομα Gavel, προοριζόταν να γίνει αστυνομικός σκύλος. Οι εκπαιδευτές του όμως είχαν άλλη άποψη. Από την πρώτη τους επαφή είδαν πως ο Gavel δεν θα μπορούσε να δείξει πουθενά το σήμα του με πυγμή σε μια πιθανή σύλληψη. Αντ’ αυτού υποστήριζαν με σιγουριά πως θα έδειχνε την… κοιλιά του στον οποιονδήποτε εγκληματία αφού ήταν ναζιάρης και λάτρευε τα χάδια στην κοιλιά! Το μόνο του ενδιαφέρον ήταν να κάνει τούμπες και να παίζει παρά να στέκεται προσοχή ως σοβαρός κι άξιος αστυνομικός!
Ο λόγος της απόλυσής του φαντάζομαι πως έχετε καταλάβει ποιος ήταν. Ήταν υπερβολικά κοινωνικός και παιχνιδιάρης. Δεν είχε τα προσόντα για να γίνει αστυνομικός σκύλος.
Στην περίπτωσή του άλλος (ιδιαίτερα αν θα μιλούσαμε για άνθρωπο) θα το έπαιρνε σοβαρά, κατάκαρδα κι ίσως τον έπιανε μελαγχολία… σωστά; Όχι όμως ο Gavel! Ο Gavel ήταν μες την καλή χαρά! Και ξέρετε γιατί;
Γιατί υιοθετήθηκε από τον Paul de Jersey, κυβερνήτη του Μπρισμπειν της Αυστραλίας, κι έγινε ο “Πρώτος σκύλος” στην επίσημη κατοικία του! Είναι στην υποδοχή και καλωσορίζει τους επισκέπτες και φυσικά είναι σταρ των social media της περιοχής. Όπως επίσης, παρευρίσκεται σε πολλές συναντήσεις του κυβερνήτη αφού έχουν δεθεί πολύ μαζί.
Ο Gavel είναι ένα ζωντανό παράδειγμα πως δεν μπορούν να γίνουν όλοι οι σκύλοι αστυνομικοί. Χρειάζεται ιδιαίτερο χαρακτήρα, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Απαιτείται πειθαρχία και να έχει κλίση σ’ αυτού του είδους την εκπαίδευση. Απαραίτητα κάποια προσόντα για να είναι ένας σκύλος αστυνομικός qualified.
Τα ίδια ισχύουν και για οποιονδήποτε σκύλο εργασίας. Χρειάζεται να κατέχει συγκεκριμένα προσόντα πέρα από την εξυπνάδα και την θέληση, για να πάρει μια θέση για παράδειγμα στην αστυνομία, στην διάσωση κ.α
20
20
