Κατά τον 16ο αιώνα υπήρχε μια ράτσα σκύλου, η λεγόμενη Turnspit dog, στα ελληνικά σημαίνει Σκύλος Σούβλα. Υπήρχε σε όλα τα σπίτια σχεδόν στην Ουαλία της Αγγλίας. Η θέση του ήταν στην κουζίνα και ήταν γνωστός ως σκύλος σούβλα. Είχε μακρύ και στιβαρό κορμί, με γκρι – λευκή γούνα, μακριά αυτιά και κοντά πόδια τα οποία ήταν στραβά. Η δουλειά του ήταν να γυρίζει τον ξύλινο τροχό στη σούβλα ψησίματος στην εστία.
Πριν από την άφιξη της αυτοματοποιημένης σούβλας, το ψήσιμο σε ανοιχτή φωτιά σήμαινε ότι ο ξύλινος τροχός ψησίματος έπρεπε να γυρίζει συνεχώς με το χέρι για ομοιόμορφα ψημένο κρέας. Αυτό μέχρι που κάποιος κατάλαβε ότι θα μπορούσε να βάλει έναν σκύλο να το κάνει.
Ο μικρός σκύλος μάγειρας εκτράφηκε για να τρέχει σε έναν τροχό που γύριζε τη σούβλα. Έτσι πήρε το όνομά του ο σκύλος με τις στροφές, vernepator cur, που στα λατινικά σημαίνει «ο σκύλος που γυρίζει τον τροχό».
Αυτή η καινοτομία του σκύλου συνέβαλε στη σημαντική βελτίωση της ζωής εκείνα τα χρόνια. Η πρώτη κιόλας αναφορά του σκύλου γυριστή σούβλας ήταν το 1576 στο βιβλίο “Of English Dogs” το οποίο ήταν και το πρώτο βιβλίο που μιλούσε για τα σκυλιά.
Οι σκυλιά σούβλα δεν ήταν δημοφιλή μόνο στη Μεγάλη Βρετανία. Η εκτροφή τους συνεχίστηκε για μερικούς αιώνες ακόμα και έκαναν το ταξίδι από τη Μεγάλη Βρετανία στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς ήταν βολικοί και χρήσιμοι για κάτι περισσότερο από το ψήσιμο κρέατος.
Όπως εξηγεί ο συγγραφέας Stanley Coren στο “The Pawprints of History: Dogs and the Course of Human Events”, ο σκύλος σούβλα χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες οικιακές εργασίες, συμπεριλαμβανομένου του αναδεύματος βουτύρου, της πίεσης φρούτων, της άντλησης νερού και της άλεσης σιτηρών.
Όμως, σύμφωνα με το NPR, ο σκύλος σούβλα δεν ήταν τόσο δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο στη Μεγάλη Βρετανία. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά αρχεία με σκύλους σούβλα προς πώληση, συμπεριλαμβανομένης της εφημερίδας Pennsylvania Gazette του Benjamin Franklin.
Αλλά οι συνθήκες εργασίας, ειδικά στις κουζίνες, δεν ήταν τόσο καλές για τα συγκεκριμένα σκυλιά. Πολλά σκυλιά αναγκάστηκαν να τρέχουν δίπλα στο φλεγόμενο καυτερό ψητό για ώρες χωρίς πρόσβαση σε νερό. Οι μάγειρες καμιά φορά έριχναν κι αναμμένα κάρβουνα στον ξύλινο τροχό για να ζωντανέψουν τα πόδια των μικρών σκυλιών και να τα κάνουν να τρέχουν ακόμα περισσότερο. Όλα αυτά τα έκαναν για να εξασφαλίσουν ότι το κρέας τους θα ψηθεί ομοιόμορφα.
Επειδή ήταν τόσο απαιτητικής εργασίας, πολλά σκυλιά σούβλα δούλευαν σε ζευγάρια. Ακόμη και τις Κυριακές, τα καταπληκτικά αυτά σκυλιά δεν έκαναν διάλειμμα καθώς οι ιδιοκτήτες τους τα πήγαιναν συχνά στην εκκλησία για να εργαστούν ως θερμαντήρες ποδιών.
Το 1750 υπήρχαν παντού σκυλιά σούβλα στη Μεγάλη Βρετανία. Αλλά μέχρι το 1850 ήταν δύσκολο να βρεθούν. Μέχρι το 1900 όπου είχαν εξαφανιστεί κυρίως λόγω της εφεύρεσης μηχανών που λειτουργούσαν με σούβλα που ονομάζονταν clock jacks.
Η νέα τεχνολογία απελευθέρωσε τελικά αυτά τα σκυλάκια από τη δουλεία και οδήγησε στην εξαφάνιση της φυλής. Με την εφεύρεση αυτών των φτηνών μηχανών τόρνευσης σούβλας, τα μικρά σκυλιά απλώς δεν χρειάζονταν πλέον για το ψήσιμο του κρέατος.
Η κατοχή ενός σκύλου σούβλα μετά το 1850 θεωρούνταν σημάδι φτώχειας. Τα Σκυλιά Σούβλα ήταν άσχημα σκυλάκια, οπότε κανείς δεν ήθελε να τα κρατήσει ως κατοικίδια κι έτσι έγινε ένα εξαφανισμένο είδος.
Το μόνο που «επιζεί» είναι σε ένα κυνηγετικό καταφύγιο σε ένα αρχαίο νορμανδικό κάστρο στο Abergavenny της Ουαλίας. Είναι μια ταριχευμένη σκυλίτσα με το όνομα Whisky, προστατεύεται μέσα σε μια γυάλινη θήκη και σίγουρα δεν βρίσκεται μπροστά σε μια ανοιχτή φωτιά.
Ο πλησιέστερος συγγενής σκύλος της είναι πιθανότατα το ουαλικό Κόργκι, το χαϊδεμένο σκυλάκι της αείμνηστης βασίλισσας Ελισάβετ Β’.
20
20
