Ξέρω! Ξέρω! Είναι Αύγουστος, μήνας καλοκαιρινών διακοπών κι ετοιμάζεστε ψυχολογικά να .. φύγετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα! Παίρνετε την φωτογραφική μηχανή αγκαλιά, φορτώνετε το αυτοκίνητο με τις παραφουσκωμένες βαλίτσες σας κι είστε έτοιμοι….!
Όπα, όπα, όπα! Για σταθείτε λιγάκι… κάποιος λείπει απ’ την παρέα σας.. μια θέση πίσω είναι κενή…
Ε, βέβαια.. ποιος άλλος θα έλειπε; Κατεβαίνετε απ’ το αυτοκίνητο και γυρίζετε πίσω στο σπίτι. Ανοίγετε την πόρτα. Ησυχία… απόλυτη σιωπή… Φωνάζετε το όνομα του… χαμένου “τύπου”, αλλά τίποτα… Καμία απάντηση…
Και τότε…. βλέπετε ένα ακίνητο τριχωτό πλάσμα, (έως και την αναπνοή του είχε σταματήσει μήπως κι ακουστεί) να έχει κουρνιάσει σε μία γωνία, μαζεμένα χέρια, πόδια, ουρά, μουσούδα… όλα μία μάζα… προσπαθώντας μάταια να γίνει ένα με την ταπετσαρία του τοίχου!
“Αζόρ… τι κάνεις εκεί;” τον πλησιάζετε κι εκείνος αρχίζει να τρέμει και μαζεύεται όλο και περισσότερο.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο .. Αζόρ είναι πρώτος στο.. έξω. Πριν καν προλάβετε να του πείτε “πάμε βόλτα”, εκείνος έχει φύγει ήδη από το σπίτι (αφού πρώτα έχει ξεσηκώσει όλη τη γειτονιά με τις φωνές και τις κραυγές από την χαρά του) και σας περιμένει μ’ ανυπόμονα κουνήματα ουράς και πηδήματα και με το λουρί στο στόμα, να τον πάτε αυτήν την … περιβόητη βόλτα!
Πάντα όμως χωρίς το αυτοκίνητο! Γιατί μόλις το καταλάβει ή ακουστεί η λέξη “αυτοκίνητο”, ούτε φωνές ακούγονται κι ο Αζόρ είναι άφαντος!
Μήπως σας λέει … κάτι… αυτή η σκηνή; Μήπως σας θυμίζει εσάς και τον σκύλο σας; Μην ανησυχείτε. Δεν είστε οι μοναδικοί. Για να σας καθησυχάσω.. κι εγώ ήμουν μια ανάλογη περίπτωση. Άκουγα την λέξη αυτοκίνητο και σταύρωνα αμέσως τα πατουσάκια μου, διαλογιζόμουν προσπαθώντας να … διακτινιστώ σε ένα πάρκο γεμάτο με σκύλους! Το “πώς” βρέθηκα εκεί , δεν έχει σημασία… ή μάλλον.. έχει… πεζή! Μόνο πεζή! Δεν θέλω να βλέπω ρόδες! Δεν μ’αρέσουν καθόλου οι ρόδες! Κι αυτό το μουγκρητό της μηχανής, μ’ αναγουλιάζει.. δεν το αντέχω!
Έτσι λοιπόν, ήμουν κι εγώ. Φοβόμουν το αυτοκίνητο. Έκλαιγα όλη την ώρα και ζητούσα πανικόβλητη την αγκαλιά της σκύλο – μαμάς μου. Δεν εννοείτο να καθόμουν ήσυχη στο πίσω κάθισμα! Ένιωθα εγκλωβισμένη και ήθελα απεγνωσμένα να έχω συνεχώς το κεφάλι μου έξω από το παράθυρο για να χτυπάει ο αέρας την μουσούδα μου. Δεν ήταν μόνο το καλοκαίρι. Και τον χειμώνα, είχε κρύο, χιόνιζε, έβρεχε… όλα τα .. καιρικά φαινόμενα προσγειωνόντουσαν πάνω στην παγωμένη από την τρομάρα μουσούδα μου! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά με έπιανε και μια ανελέητη ζαλάδα όπου πάντα κατέληγα στο να λερώνω μέσα το αυτοκίνητο με… (ξέρετε εσείς… ποιο είναι το αποτέλεσμα μιας ανεπιθύμητης ζαλάδας;).. εμετούλης…
Είστε λοιπόν κι εσείς ένας σκύλος σαν κι εμένα. Βλέπετε την ανοιχτή πόρτα του αυτοκινήτου και σας πιάνει νευρικότητα, ανυπομονησία, υπερκινητικότητα κι έχετε τάσεις φυγής!
Όλα αυτά, ξέρω, δεν είναι τίποτε άλλο από το υπερβολικό άγχος σας. Ορισμένοι από εσάς έχετε αυτό το άγχος λόγω μιας προηγούμενης δυσάρεστης εμπειρίας (βλέπε π.χ κτηνίατρο) κι άλλοι απλά δεν έχετε συνηθίσει στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο.
Μην φοβάστε. Για όλα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί να γίνει η σωστή εκπαίδευση και σ’ αυτό θα βοηθήσουν οι σκύλο – γονείς σας.
Να, λοιπόν κάποιες απλές συμβουλές που θα πρέπει να ακολουθήσετε εσείς οι σκύλο – γονείς για να βοηθήσετε τον απελπισμένο τριχωτό φιλαράκο σας να ξεπεράσει αυτήν την φοβία:
Καλό είναι τα παρακάτω 5 βήματα να γίνουν με την σειρά, σταδιακά, και βεβαίως πάντα με λουρί για να έχετε τον έλεγχο, λιχουδιές, επιβράβευση, το αγαπημένο του παιχνίδι (δεν είναι ανάγκη να είναι αντικείμενο, γιατί μπορεί να του αρέσει να παίζει απλά μαζί σας) και τέλος υπομονή.
- Τις πρώτες μέρες , για λίγα λεπτά καθημερινά, παίζουμε με τον σκύλο μας έξω από το αυτοκίνητο για να μην φοβάται την παρουσία του. Γιατί πολλοί σκύλοι φοβούνται ακόμη να περάσουν κι από δίπλα απ’ τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
- Αφού περάσουν λίγες μέρες και δούμε πως αγνοεί την ύπαρξη του αυτοκινήτου, επαναλαμβάνουμε το πρώτο βήμα με την μόνη διαφορά πως θα έχουμε την πόρτα του αυτοκινήτου ανοιχτή και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού προτρέπουμε τον σκύλο μας να μπει μέσα (έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα, αυτό θα είναι ένα μεγάλο βήμα γι’ αυτόν, πιστέψτε με). Όποτε μπαίνει μέσα, μπαίνουμε κι εμείς μαζί του, τον επιβραβεύουμε και βγαίνουμε ξανά έξω συνεχίζοντας το παιχνίδι.
- Όταν δούμε πως μπαίνουμε και βγαίνουμε σχετικά εύκολα, αυξάνουμε τον χρόνο που παραμένουμε μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με τον σκύλο και τον επιβραβεύουμε όσο αυτός είναι ήρεμος. Στη συνέχεια, ανάβουμε την μηχανή για να εξοικειωθεί και με τον θόρυβο της μηχανής κι αν έχουμε την δυνατότητα μεταφέρουμε το αυτοκίνητο λίγο μπρος ή πίσω. Αν μπορούμε το παρκάρουμε ελάχιστα μέτρα πιο πέρα και το επαναφέρουμε στην αρχική του θέση αν θέλουμε.
- Γι’ αυτό το βήμα, καλό είναι να υπάρχουν δύο μέσα στο αυτοκίνητο. Ο ένας να είναι ο οδηγός κι ο άλλος να έχει τον πλήρη έλεγχο του σκύλου. Αλλιώς, μπορεί να γίνει με έναν απλά θα πρέπει ο σκύλος να είναι καλά δεμένος για την αποφυγή ατυχημάτων. Και ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε τις μικρές μετακινήσεις. Θα πρέπει ο σκύλος μας να είναι νηστικός για τουλάχιστον 3-4 ώρες για να μην ζαλιστεί και κάνει εμετό, βέβαια και πάλι μπορεί να κάνει απλά δεν θα έχει τίποτα να βγάλει απλά μόνο σαλάκια. Διανύουμε μια μικρή απόσταση (π.χ. τον γύρο ενός τετραγώνου) με το αυτοκίνητο, έχοντας τον σκύλο στο πίσω κάθισμα με το λουρί του δεμένο για να μην πεταχτεί απότομα πάνω μας την ώρα που οδηγάμε. Όση ώρα είναι ήρεμος, τον επιβραβεύουμε. Όταν όμως έχει άγχος ή νευρικότητα, ή α) τον αγνοούμε μέχρι να σταματήσουμε το αυτοκίνητο, ή β) προσπαθούμε να του τραβήξουμε την προσοχή με κάποιο παιχνίδι ή τέλος γ) σταματάμε το αυτοκίνητο, κατεβαίνουμε μαζί του κάτω, κάνουμε μια μικρή βόλτα γύρω από το αυτοκίνητο και μετά μπαίνουμε μέσα και συνεχίζουμε. Θα δείτε τι ταιριάζει στον δικό σας σκύλο. Άλλος θα ηρεμήσει αν τον αγνοήσουμε κι άλλος αν του δώσουμε προσοχή. Είναι ανάλογα την προσωπικότητα του σκύλου. Αυτό θα το δείτε στην πορεία, δοκιμάζοντας και βλέποντας ποια συμπεριφορά τον ηρεμεί.
- Εφαρμόζουμε το τέταρτο βήμα με την μόνη διαφορά πως αυξάνουμε την απόσταση και τον χρόνο σταδιακά κι επιλέγουμε έναν ευχάριστο προορισμό (όπως πάρκα, επίσκεψη σε φιλικό σκύλο κ.α). Και τέλος, μόλις βγούμε έξω από το αυτοκίνητο, συνεχίζουμε το παιχνίδι.
Καθ’ όλη την διάρκεια της εκπαίδευσης, αποφεύγουμε οπωσδήποτε άσχημους προορισμούς όπως στον κτηνίατρο. Φροντίζουμε να γίνει η εκπαίδευση σε χρονική περίοδο που δεν έχουμε προγραμματισμένη επίσκεψη στον κτηνίατρο.
Με λίγα λόγια, όπως καταλάβατε, ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι οι συχνές μετακινήσεις του σκύλου σας με το αυτοκίνητο. Όσο πιο συχνές τόσο πιο γρήγορα θα εξοικειωθεί μαζί του. Όσο πιο ευχάριστοι προορισμοί, τόσο πιο πολύ θα το αγαπήσει.
Το μυστικό είναι, μικρές και συχνές καθημερινές βόλτες με το αυτοκίνητο και σύντομα θα είναι έτοιμος για τα μεγάλα ταξίδια. Να θυμάστε : σε μεγάλες αποστάσεις όπως ταξίδια, ίσως χρειαστούν και κάποιες στάσεις για να ξεμουδιάσει ή να κάνει την ανάγκη του. Αν αρχίσει να διαμαρτύρεται μετά από αρκετή ώρα είναι φυσιολογικό γιατί θα θέλει λίγη ξεκούραση και μια στάση θα είναι απαραίτητη.
Δείτε πώς ήμουν στις αρχές μέσα στο αυτοκίνητο (και λίγα βλέπετε!)
Δείτε πως είμαι τώρα!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ!!!!! Έτσι, μπορείτε να γίνετε κι ΕΣΕΙΣ!
20
20
