Στις 2 Ιουλίου 2014 έγινα 3 χρονών. Κι είμαι σίγουρη πως όλοι αναρωτιέστε τι έκανα εκείνη την ημέρα.. Ώστε θέλετε να μάθετε πώς πέρασα στα φετινά μου γενέθλια! Αν πήρα δώρα.. αν έσβησα τα κεράκια… αν έφαγα τούρτα… αν είχα καλεσμένους… αν γενικά είχα πάρτι! Αυτό θέλετε να μάθετε τελικά;
Ε, λοιπόν, οι λατρεμένοι σκύλο – γονείς μου, κανόνισαν ένα σκύλο – πάρτι γενεθλίων και φέτος. Μπορεί να μην είχα καλεσμένους (βλ. καλοκαίρι, κρίση, έπεσαν τα γενέθλιά μου φέτος καθημερινή, την Τετάρτη, που όπως καταλαβαίνετε την επόμενη μέρα δουλεύουν… οι σκύλο – γονείς των φίλων μου), αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήταν ένα πετυχημένο πάρτι!
Μόνο που είχα τις αδυναμίες μου, τον σκύλο – μπαμπά μου και την σκύλο – μαμά μου δίπλα μου, μου έφτανε! Ο σκύλο – μπαμπάς μου ως ταλαντούχος σε όλα του, μου έφτιαξε μια χειροποίητη ξύλινη ταυτότητα (μην γουρλώνετε τα μάτια σας, δεν είναι βαριά.. αντιθέτως, είναι ελαφριά σαν πούπουλο) σε σχήμα κόκαλου, ασημί χρώμα που γράφει πάνω με καλλιγραφικά και μεγάλα γράμματα το όμορφο, καλλιτεχνικό μου όνομα για να το διαβάζει ο καθένας που θα συναντώ στις βόλτες μου! Έξυπνο; Και σα να μην έφτανε αυτό μου έδωσε και την αγαπημένη μου λιχουδιά…
Η σκύλο – μαμά μου, μου έφτιαξε μία πεντανόστιμη τούρτα, την οποία είχα την μεγάλη χαρά και ευτυχία, εφόσον δεν είχα κανέναν καλεσμένο, να την φάω όλη μόνη μου! Εντάξει, δεν την έφαγα αμέσως ολόκληρη γιατί όσο να’ναι πόσο να αντέξει η αδύνατη κοιλίτσα μου; Εξάλλου, πρέπει να συντηρώ με κάθε τρόπο, βλ. καθημερινή γυμναστική και διατροφή, αυτό το καλλίγραμμο και υπέροχο κορμί που έχω…..!!! Αλλά μέσα σε δύο μέρες η τούρτα είχε εξαφανιστεί!
Ε, ναι λοιπόν! Είχα πάρτι γενεθλίων φέτος (όπως κάθε χρόνο άλλωστε) κι αυτό το οφείλω στους υπέροχους σκύλο – γονείς μου που αγαπώ! Έσβησα τα κεράκια μου, έφαγα την τούρτα μου, πήρα το δώρο μου, πήρα τα φιλιά και τις αγκαλιές μου και βγήκα την βραδινή μου βόλτα με κοιλίτσα γεμάτη, χαρούμενη και δείχνοντας με καμάρι τη νέα μου ταυτοτητούλα. Τι άλλο θέλω; Όλα τα έχω! Μόνο η απεριόριστη αγάπη που μου δίνουν κάθε λεπτό της ζωής μου οι σκύλο – γονείς μου, μου φτάνει!
Δείτε λοιπόν τις αποδείξεις από τις φωτογραφίες των φετινών γενεθλίων μου. Η χαρά κι η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου! Δεν φαίνεται;
20
20
