Είναι Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013 και το μάτι μου δε λέει ν’ ανοίξει. Ξενύχτισα εχτές με το πάρτι γενεθλίων της Μπέμπας το οποίο παρεμπιπτόντως θα μας μείνει αξέχαστο. Τεντώνομαι κι αναπολώ τις στιγμές που ζήσαμε και γουργουρίζω από ευχαρίστηση. Οι εικόνες μου έρχονται στο μυαλό και σκέφτομαι τις προετοιμασίες αλλά και την βραδιά του πάρτι με ένα χαμόγελο στα χείλη. Θέλετε να μάθετε πώς ήταν; Είστε περίεργοι, έτσι; Καλά λοιπόν. Θα σας πω τι έγινε από την αρχή.
Είναι Πέμπτη 24 Ιανουαρίου και βλέπω την σκύλο – μαμά μου να φτιάχνει την τούρτα γενεθλίων για τα αυριανά γενέθλια της Μπέμπας. Είναι το δώρο της για την Μπέμπα και βάζει όλη τη δεξιοτεχνία της για να την κάνει νόστιμη. Κάθομαι και την κοιτάω με θαυμασμό. Με τι μαεστρία και τι επιδεξιότητα, τρέχουν τα δάχτυλά της πάνω στα υλικά που ετοιμάζει για την τούρτα! Τα ανακατεύει στο μπολ κι εμένα μου τρέχουν τα σάλια από τις μυρωδιές…
Σε ελάχιστα λεπτά βάζει το ταψάκι στον φούρνο και τότε ελευθερώνονται οι θεσπέσιες μυρωδιές σ’ όλο το σπίτι και τότε όχι μόνο μου τρέχουν τα σάλια αλλά επινοώ τρόπους να της δείξω πως πεθαίνω από την πείνα και πως δεν πρόκειται να με κρατήσει στη ζωή τίποτα άλλο παρά μόνο αυτή η τούρτα γενεθλίων. Τίποτα όμως. Τζίφος… Δεν την ξεγελάω. Τι έπεφτα κάτω και ψεύτοκλαούριζα πως δήθεν πονάνε τα σωθικά μου από την πείνα. Τι το έπαιζα πως είμαι πτώμα. Τι τρέκλιζα δήθεν ζαλισμένη από την πείνα. Τίποτα σας λέω. Ανένδοτη.
Και ήρθε επιτέλους η Παρασκευή. 25 Ιανουαρίου 2013 και η Μπέμπα κλείνει τον πρώτο της χρόνο. Το ξέφρενο πάρτι αρχίζει και το μυαλό όλων μας, δηλαδή εμένα και της Μπέμπας, είναι πού αλλού; Στην τούρτα, βέβαια. Βλέπω την σκύλο – μαμά της να φέρνει το πιάτο με το υπέροχο περιεχόμενό του και με ένα κόκκινο κεράκι στη μέση και με πιάνει ταμπλάς… Με πιάνει λιγοθυμιά από την συγκίνηση… Δεν ξέρω τι να κάνω… Δαγκώνω τα μεγάλα μου χείλια για να συνέλθω. Τραβάω την ουρά μου . Δεν πρέπει να χάσω αυτή τη στιγμή! Η Μπέμπα, καλά, είχε μείνει άφωνη από αυτό το φαντασμαγορικό θέαμα! Είχε μαρμαρώσει από την συγκίνηση κι αυτή.
Και να, που μας πλησιάζει το πιάτο με το αναμμένο κεράκι τόσο απειλητικά που μας πιάνει τρέμουλο και συγκρατιόμαστε με το ζόρι για να μην ορμίξουμε. Τραγουδάμε το Happy Birthday στο πολύ γρήγορο και πέφτουμε με τα μούτρα στην τούρτα. Τι ευτυχία! Τι νοστιμιά! Πάθαμε πλάκα. Ήταν η πιο νόστιμη τούρτα που είχα φάει στη ζωή μου! Εντάξει, πρώτη φορά έφαγα, αλλά τέλος πάντων ήταν υπέροχη. Τα γενέθλια της Μπέμπας θα της μείνουν αξέχαστα.
Βέβαια το πάρτι δεν τελείωσε εκεί. Η Μπέμπα πήρε δώρο ένα κουκλάκι από εμένα, αλλά κι εκείνη με σκέφτηκε και μου έφερε κι εμένα ένα κουκλάκι δώρο και παίζαμε με τα κουκλιά μας για αρκετή ώρα. Μη ξεχάσω να σας πως πως εκτός από εμένα, η Μπέμπα σκέφτηκε και τους σκύλο – γονείς μου και τους κέρασε γλυκό σοκολάτα. Με λίγα λόγια η Μπέμπα είναι καταπληκτική οικοδέσποινα και περάσαμε υπέροχα στο πάρτι της. Ήταν ένα ξέφρενο πάρτι! Χρόνια Πολλά Μπέμπα! Να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια!
20
20
