Σκέφτομαι…. πως τα τηλέφωνα εκτάκτου ανάγκης που μας δίνουν ορισμένοι κτηνίατροι είναι επιεικώς… “εκτός λειτουργίας”….
Έτυχε να αρρωστήσω και να ” κουβαλάω βαρέως – βαρώς” στη συνείδησή μου αλλά και στην ταλαιπωρημένη πλατούλα μου, την ίωση “τον βήχα του κυνοκομείου”. Δεν φτάνει που είμαι ταλαιπωρημένη και άυπνη όλο το βράδυ λόγω της ίωσης, έχω και το άγχος όταν βγω βόλτα να θυμηθώ να μην συναναστραφώ με άλλους ανυποψίαστους σκύλους και τους “έρθει από’ κει που δεν το περιμένουν”… Κρίμα δεν είναι; Δεν ξέρω εγώ πώς κόλλησα. Αν συνάντησα κάποιον ήδη άρρωστο σκύλο ή αν κυκλοφορεί το μικρόβιο στον αέρα κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να το αποφύγω. Γιατί είναι γνωστό πως στην γειτονιά μας είχαν δύο σκυλιά την ίωση.
Πάντως το θέμα είναι πως είμαι αυτήν την στιγμή “γριπωμένη” και ταλαιπωρημένη, ψυχολογικά και σωματικά. Τι εννοώ; Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα γιατί έβηχα δυνατά και ασταμάτητα, με αποτέλεσμα να μην αφήσω να κοιμηθούν ούτε τους σκύλο – γονείς μου. Όταν ήρθε το πρωί, οι σκύλο – γονείς μου, ανήσυχοι με παρακολουθούσαν να βήχω συνεχώς τόσο δυνατά σε σημείο να προσπαθώ να βγάλω τα εσώψυχά μου, αλλά επειδή δεν είχα τίποτα έβγαζα μόνο σαλάκια.
Αυτή η ανυπόφορη κατάσταση κράτησε τόση ώρα όση χρειάστηκε για να βρουν οι σκύλο – γονείς μου έναν κτηνίατρο στο τηλέφωνο. Θέλετε να μάθετε πόση; Πάνω από μία ώρα! Οι κακόμοιροι βλέπανε το κουρασμένο και πονεμένο βλέμμα μου να τους ζητάει βοήθεια κι εκείνοι ανήμποροι και τρομαγμένοι προσπαθούσαν να ζητήσουν βοήθεια μέσω τηλεφώνου, αλλά πού! Ήταν Κυριακή, βλέπετε και τα τηλέφωνα για επείγουσα ανάγκη που είχαμε από κτηνιάτρους στις αργίες και τα Σαββατοκύριακα δεν ισχύουν απ’ ότι φαίνεται! Πάλι καλά δηλαδή που δεν είχα τίποτε σοβαρότερο γιατί… θα με κλαίγατε…
Έχω το κοκαλάκι της νυχτερίδας, φαίνεται, κι έτσι είχα μια απλή ιωσούλα γιατί αλλιώς…. Όση ώρα προσπαθούσαν οι σκύλο -γονείς μου να βρουν μια άκρη στο τηλέφωνο, αναρωτιόντουσαν… γιατί τα δίνουν τα τηλέφωνα οι κτηνίατροι αφού δεν τα σηκώνουν; Αν ήταν κάτι σοβαρό, δεν θα το είχαν κρίμα στον λαιμό τους; Εγώ ξέρω, πως όταν λες “πάρε το τηλέφωνο για επείγουσα ανάγκη, αν χρειαστεί”, δεν βάζεις όρια και χρονικές προθεσμίες γιατί αν είναι κάτι σοβαρό, τότε ο χρόνος δεν υπάρχει… Έχει σταματήσει κι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την ζωή του σκύλου… Απαγορεύεται να υπάρξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες; Ή ακόμα στις τρεις η ώρα τα ξημερώματα; Νομίζω πως ένας σωστός επιστήμονας που αγαπάει τα ζώα και ασκεί το επάγγελμα του κτηνιάτρου, δηλαδή ιατρού ζώων, έχει την υποχρέωση να είναι κοντά στα ζώα πάντα! Αν εγώ πάθαινα κάτι πολύ σοβαρό στις μία η ώρα τα ξημερώματα, στις δύο και στις τρεις, θα έπρεπε οι σκύλο – γονείς μου να πάρουν το τηλέφωνο εκτάκτου ανάγκης του κτηνίατρου κι εκείνος να το σηκώσει και να μας καθοδηγήσει με τις συμβουλές του είτε φαρμακευτικές είτε ιατρικές.
Πού είναι όμως; Πέρασαν δέκα χρόνια από την ζωή τους στους σκύλο – γονείς μου όταν προσπαθούσαν να βρουν τον κτηνίατρο στο τηλέφωνο. Παίρναν και ξανά παίρναν τηλέφωνο, το τηλέφωνο καλούσε αλλά εκείνος δεν το σήκωνε… Ίσως γιατί ήταν 8:30 το πρωί Κυριακής και δεν ήταν ανοιχτά το ιατρείο του… Κρίμα, γιατί οι σκύλο – γονείς μου πίστευαν πως ο αριθμός τηλεφώνου εκτάκτου ανάγκης δεν έχει να κάνει με τις ώρες εργασίας στο ιατρείο, τότε θα παίρνανε εκεί τηλέφωνο κι όχι σε κινητό!
Τέλος πάντων, μετά από περίπου μία ώρα κι αφού ο σκύλο – μπαμπάς μου είχε την φαηνή ιδέα να πάρει τηλέφωνο στις πληροφορίες και να ζητήσει τηλέφωνα και διευθύνσεις για εφημερεύοντα κτηνιατρεία, βρήκε το Αττικό Νοσοκομείο Ζώων το οποίο είναι 24 ΩΡΕΣ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, τηλεφώνησε , εξήγησε την κατάσταση κι εκείνοι με την σειρά τους του έδωσαν μια θεραπευτική αγωγή με αντιβίοση εξηγώντας του πως έχω “τον βήχα του κυνοκομείου”.
Έτσι απλά! Το τηλεφώνημα διήρκεσε σχεδόν δύο λεπτά! Τόσο λίγο!
Τώρα, κοιμάμαι στον καναπέ ήρεμη αφού έχω πάρει τα χάπια μου κι αισθάνομαι τους σκύλο – γονείς μου δίπλα μου ήσυχους και ξαλαφρωμένους που δεν είναι κάτι σοβαρό και θα περάσει μετά από την θεραπεία επτά ημερών με την αντιβίωση.
Αυτή η κατάσταση μας ταρακούνησε και για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, ψάξαμε και βρήκαμε κάποιες κλινικές ζώων οι οποίες είναι 24 ώρες ανοιχτές για ώρα ανάγκης και τα εφημερεύοντα κτηνιατρεία για όλον τον χρόνο. Εδώ Εφημερίες κτηνιατρείων σας έχω τις κλινικές κι όποιες άλλες γνωρίζετε εσείς μη διστάσετε να μου στείλετε σχόλιο για να τις προσθέσουμε στη λίστα για να την έχουν όλοι όσοι μας αγαπούν και δεν θέλουν να εξαρτιέται η ζωή τους από αριθμούς τηλεφώνων που δεν ισχύουν…
20
20
