Ερώτηση: “Γεια σου Μάρσα! Σε παρακολουθώ σχεδόν από την αρχή της “καριέρας” σου και μπορώ να πω ότι τα πας περίφημα! Χάρηκα όταν είδα πως έφτιαξες αυτή τη νέα στήλη γιατί ήθελα εδώ και καιρό να σου πω “Συγχαρητήρια”! Για μένα είσαι ένα από τα καλύτερα περιοδικά για σκύλους. Μας διασκεδάζεις, παίρνουμε πολλές γνώσεις γύρω από τα σκυλιά, μας ενημερώνεις. Μας κρατάς πολύ όμορφη συντροφιά και σ’ ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Με την ευκαιρία όμως θα ήθελα να σου εξομολογηθώ ένα μεγάλο πρόβλημα που έχω με τον δικό μου τετραποδούλη τον Μικέ. Ο Μικέ είναι το δικό μας αγοράκι, Κοκεράκι, 2 χρονών. Τον έχουμε από μωρό στο σπίτι μας. Από 2 μηνών σχεδόν. Είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα! Πολύ τρυφερός κι ευαίσθητος. Δεν ξέρω όμως αν αυτά τα χαρακτηριστικά του τον κάνουν να είναι πολύ φοβητσιάρης. Φοβάται τα πάντα! Ακόμα και τις σκιές! Αν περάσουμε από δίπλα του μαζεύεται φοβισμένος λες και φοβάται μην τον πατήσουμε ή σα να νομίζει πως πάμε να τον χτυπήσουμε! Και σ’ αυτό το σημείο να σου πω πως ποτέ δεν τον έχουμε μαλώσει με αυτόν τον τρόπο! Δεν έχουμε απλώσει ποτέ χέρι πάνω του, ούτε του έχουμε ορμήξει για να τον τρομάξουμε. Τι συμβαίνει; Δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Σε παλιότερο άρθρο σου είχα διαβάσει πως συνήθως αυτά τα σημάδια δείχνουν ότι έχει υποστεί κακομεταχείριση στην ζωή του στο παρελθόν γι’ αυτό και συμπεριφέρεται έτσι, τόσο φοβισμένα. Μα ο Μικές είναι από μωρό μέσα στο σπίτι μας. Δεν γνώρισε άλλη οικογένεια πέρα από την δική μας. Κι εμείς στο ξαναλέω του συμπεριφερόμαστε σαν παιδί και το αγαπάμε έτσι. Μήπως μπορείς να μας βοηθήσεις; Υπάρχει κάποια εξήγηση γι’ αυτό; Κι αν ναι, υπάρχει λύση; Σ’ ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την απάντησή σου όπως επίσης και για τα όμορφα άρθρα σου που μας κρατούν συντροφιά. Συνέχισε έτσι!” – Με αγάπη, Λαμπρινή.
Απάντηση : Αγαπημένη μου φίλη, γεια σου. Καταρχάς σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι πολύ ενθαρρυντικά και με κάνουν πολύ χαρούμενη. Θα ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη που άργησα λίγο να απαντήσω στο μήνυμά σου, αλλά επειδή έρχονται πολλά μηνύματα προσπαθώ να απαντήσω σε όλα με σειρά προτεραιότητας για να μην δυσαρεστήσω κανέναν, πιστεύω να καταλαβαίνεις. Ας έρθουμε όμως τώρα στο πρόβλημά σου.
Ισχύει αυτό που διάβασες σε παλαιότερο άρθρο μας. Πολλά σκυλιά όταν είναι κακοποιημένα έχουν τραυματιστεί ψυχολογικά και γι’ αυτό αλλάζουν συμπεριφορά στην πορεία. Γίνονται φοβικά ανάλογα με την περίπτωση. Για παράδειγμα, αν ένας άντρας είχε κακομεταχειριστεί έναν σκύλο στο παρελθόν, αυτός ο σκύλος αργότερα θα φοβάται όλους τους άντρες λόγω αυτής της εμπειρίας.
Ωστόσο, ψυχολογικά τραύματα μπορεί να αποκτήσει ένας σκύλος από το πουθενά. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να υποστεί κάποιου είδους κακομεταχείριση. Μπορεί να γίνει φοβικός από κάποιον ξαφνικό θόρυβο ή αν πέσει θύμα επίθεσης από άλλον σκύλο στο πάρκο για παράδειγμα.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι ένας φοβικός σκύλος δεν σημαίνει πάντα ότι είναι κακοποιημένος. Μπορεί κάποιο τυχαίο γεγονός να τον έχει τρομάξει. Μπορεί όμως να μην ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά και να είναι άλλοι λόγοι που τον κάνουν να είναι τόσο πολύ φοβιτσιάρης. Ποιοι είναι αυτοί;
- Η λάθος επιβράβευση. Τι σημαίνει αυτό; Όταν ένας σκύλος τρομάξει με κάτι κι εσείς πάτε αμέσως να τον αγκαλιάσετε και αρχίσετε να τον φιλάτε. Αυτό ο σκύλος σας θα το πάρει ως επιβράβευση για την συμπεριφορά του. Κι από τότε θα “φροντίζει” να τρομάζει πιο συχνά και πιο εύκολα γιατί θα νομίζει πως αυτό είναι το σωστό. Φυσικά και δεν το παθαίνουν αυτό όλα τα σκυλιά! Αλλά κάποια μπορούν να μπερδευτούν σ’ αυτό το σημείο και να ξεφύγει ο έλεγχος και η κατάσταση απ’ τα χέρια σας κατά λάθος.
Πώς θα λύσετε αυτό το πρόβλημα; Όταν τρομάξει ξανά να αδιαφορήσετε σα να μην συμβαίνει τίποτα. Αν για παράδειγμα τρομάξει με έναν θόρυβο στον δρόμο, εσείς θα συνεχίσετε την πορεία σας σα να μην ακούσατε ή είδατε τίποτα.
- Είστε αγχωμένοι ή φοβάστε. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο. Η συμπεριφορά ενός σκύλου είναι ο καθρέφτης του ανθρώπου που τον έχει. Αν ο άνθρωπος είναι ήρεμος, θα είναι ήρεμος κι ο σκύλος του. Αν είναι αγχωτικός, τότε θα είναι κι ο σκύλος του αγχωτικός. Το ίδιο λοιπόν ισχύει και με τον φόβο. Αν εσείς φοβάστε εύκολα και τρομοκρατήστε με το παραμικρό, τότε να είστε σίγουρη ότι κι ο σκύλος σας θα φοβάται εύκολα εξαιτίας σας. Επειδή του το μεταδίδετε με την δική σας συμπεριφορά. Σας βλέπει τρομοκρατημένους και γίνεται κι αυτός.
Πώς θα λύσετε αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να αποκτήσετε πρώτα απ’ όλους εσείς αυτοπεποίθηση και να γίνετε περισσότερο δυναμική. Τα σκυλιά χρειάζονται έναν άνθρωπο που θα τους μεταφέρει το μήνυμα πως όλα είναι εντάξει σε κάθε περίσταση. Στις καταστάσεις που τρομοκρατούν τον σκύλο σας, εσείς θα πρέπει να παραμένετε ήρεμη. Η πιο έξυπνη μέθοδος είναι να του αποσπάσετε την προσοχή από το αντικείμενο που τον τρομοκρατεί. Αν για παράδειγμα, φοβάται έναν συγκεκριμένο σκύλο που βλέπει στο πάρκο και τον συναντήσει κάποια στιγμή τυχαία, πείτε του εσείς με ήρεμη φωνή “κάτσε κάτω” και μπείτε μπροστά για να μην τον βλέπει και για να επιβληθείτε έτσι ώστε να του τραβήξετε την προσοχή πάνω σας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο σκύλος σας θα ξεπεράσει τον πανικό και θα έχει στο νου του τις εντολές σας. Επιπλέον, έτσι θα δείξετε στον σκύλο σας πως έχετε τον έλεγχο της κατάστασης και δεν χρειάζεται να φοβάται.
- Τα γονίδια φταίνε. Σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορείτε να κάνετε εσείς κάτι. Όταν το πρόβλημα είναι γενετικό. Κληρονομικό δηλαδή. Έτσι γεννήθηκε το σκυλάκι, με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ορισμένοι ερευνητές ισχυρίζονται πως ορισμένες ράτσες έχουν την τάση να φοβούνται περισσότερο από άλλα σκυλιά. Τα σκυλιά που είναι πολύ δραστήρια και πολύ έξυπνα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν φοβικά από άλλα σκυλιά. Και να υποφέρουν από το στρες αποχωρισμού. Οι ράτσες που είναι πιο φοβικές από άλλες είναι: Basset Hound, Cocker Spaniel, Γερμανικός Ποιμενικός, Δαλματίας, Πυρηναίων, Πεκινουά, Χάσκι Σιβηρίας, Κανίς και ορισμένα της φυλής Τεριέ.
Πώς θα λύσετε αυτό το πρόβλημα; Αν είναι κληρονομικό ίσως να είναι δύσκολο. Πιθανότατα σε αυτό το σημείο να σας βοηθήσει κάποιος εκπαιδευτής εξειδικευμένος σε τέτοιες καταστάσεις.
- Δεν έχει κοινωνικοποιηθεί ο σκύλος. Αυτή ίσως είναι η πιο συνηθισμένη αιτία που ένας σκύλος είναι φοβικός. Η ιδανικότερη στιγμή για να κοινωνικοποιηθεί ένας σκύλος είναι όταν βρίσκεται στην ηλικία μεταξύ 7 εβδομάδων και 4 μηνών. Γιατί τότε αρχίζουν και μαθαίνουν τον κόσμο. Τι σημαίνει αυτό; Πρέπει να γνωρίσει τα πάντα. Να γνωρίσει όλους τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών και των δύο φύλων. Να γνωρίσει όλα τα ζώα, σκύλους, γάτες. Όλους τους θορύβους, κατσαρολικά, πόρτες, ηλεκτρική σκούπα. Αν από μικρή ηλικία μάθει όλα αυτά, τότε θα τα συνηθίσει και δεν θα του προξενούν φόβο στο μέλλον.
Πώς θα λύσετε το πρόβλημα; Μπορείτε να κοινωνικοποιήσετε τον σκύλο σας ακόμα και όταν είναι ενήλικας. Είναι λίγο πιο δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Χρειάζεται προσοχή και μικρά βήματα. Αν για παράδειγμα, φοβάται τα άλλα σκυλιά, πηγαίνετε στο πάρκο αλλά μην μπείτε μέσα που βρίσκονται τα άλλα. Απλά, προχωρήστε απ’ έξω κι αφήστε τον να κοιτά από απόσταση. Σιγά σιγά θα συνηθίσει την εικόνα. Όσο κάθεται ήρεμος και κοιτά, επιβραβεύστε τον. Δώστε του μια λιχουδιά. Μετά από μέρες, πλησιάστε λίγα βήματα. Μπείτε μέσα στο πάρκο αλλά κρατήστε ακόμα την απόσταση από τα άλλα σκυλιά που τον τρομάζουν. Ξανά, δώστε του μια λιχουδιά όσο κάθεται ήρεμος. Αν δεν κάθεται ήρεμος και φοβάται, δεν του δίνετε λιχουδιά και φεύγετε από το σημείο. Επανέρχεστε όμως την άλλη μέρα.
Εύχομαι να σας βοήθησα και να σας έδωσα κάποιες ιδέες για να ξεπεράσετε μαζί τους φόβους του σκυλάκου σας. Οτιδήποτε άλλο χρειαστείτε, μην διστάσετε να με ρωτήσετε και θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω.
20
20
