Τρίγωνα, κάλαντα, μεσ’ τη γειτονιά, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά, γουφ…
Μ’ αρέσει αυτό το τραγουδάκι. Το θυμάμαι πέρυσι τα Χριστούγεννα, τα πρώτα μου Χριστούγεννα, το τραγουδούσαμε όλοι μαζί την ώρα που στολίζαμε το δεντράκι μας. Για καλή τύχη των σκυλογονιών μου, δεν είμαι αρσενικό γιατί αλλιώς… πάει το δεντράκι…αντί για στόλισμα θα σφουγγαρίζανε τριγύρω του…Δεν τραγουδούσαμε μόνο, αλλά η σκυλομαμά μου φρόντιζε να με βάλει στο κλίμα παίζοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ χριστουγεννιάτικα cd.
Τα γλυκάκια, δε, αυτό ήταν άλλη ιστορία… Δεν χόρταινα να τους κοιτάω που χλαπακιάζανε τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες με μια ευχαρίστηση αλλά δεν έχω παράπονο, είχα κι εγώ τα δικά μου. Μπορεί να μου τρέχανε τα σάλια και να υποδυόμουν την λιπόθυμη για να τους κάνω να με λυπηθούν, μπορεί να έκανα τα τσαλιμάκια μου χοροπηδώντας ψηλά και κυνηγώντας την ουρά μου μέχρι να ζαλιστώ και να παραπατώ σαν μεθύστακας, για να με προσέξουν, τέλος, μπορεί να πήγαινα κοντά τους, να τους δίνω το χέρι μου και να τους κοιτώ με παραπονιάρικο ύφος, ξέρετε σχεδόν δακρυσμένα ματάκια, πεσμένα αυτάκια και σκυφτό κεφαλάκι για να ζητιανέψω ένα γλύκισμα, αλλά τίποτα. Ανένδοτοι. Βράχοι. Μετά όμως… να και η δική μου λιχουδιά που μου την κρατάγανε έκπληξη. Την μια είχα ένα κόκαλο, την άλλη μπουκίτσες κοκαλάκια μικρά και μπισκοτάκια, όλο και κάτι μου δίνανε με αγάπη και στοργή λέγοντάς μου πως δεν με ξεχάσανε (δεν θα μπορούσαν άλλωστε με όλα αυτά που τους έκανα) και πως απλά πρέπει να μάθω να περιμένω και να τρώω μετά από αυτούς.
Το αποκορύφωμα ξέρετε ποιο ήταν; Πήρα κι εγώ το δωράκι μου! Την ημέρα που αντάλλαζαν τα δώρα με αγκαλιές, φιλιά κι ευχές, εγώ κουνούσα την ουρά μου με ευτυχία γιατί τους έβλεπα χαρούμενους (ανυποψίαστη πάντα! Μόνο το κουδουνάκι της διαίσθησης χτυπούσε με χαρούμενο ρυθμό για να με προειδοποιήσει πως κάτι καλό θα γινόταν). Αφού τελείωσαν με τα δικά τους, σκύβει ο σκυλομπαμπάς μου κάτω απ’ το δέντρο και πιάνει ένα κουτάκι με χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα και μου το δίνει μ’ ένα φιλί, μου ψιθύρισε πως μ’ αγαπάει ενώ ταυτόχρονα η σκυλομαμά μου τραβούσε φωτογραφίες με συγκίνηση. Η αλήθεια είναι πως με τυφλώσανε λίγο τα φλας, αλλά τι να κάνω; Είμαι όμορφη,καλή, ολίγον τέλεια και μ’ αγαπάνε! Το ξέρω, δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό…
Το δωράκι μου, τι ήτανε; Μια μπάλα μεγάλη που έβγαζε ήχους όταν κουνιόταν και δεν ήταν μόνο αυτό. Έκρυβε μέσα της λαχταριστές λιχουδιές, μπουκίτσες επιβράβευσης κι όταν την έσπρωχνα, έβγαιναν απο τις μικρές τρυπούλες. Ήταν σκυλοφανταστικό δώρο!
Γι’ αυτό τους αγαπάω τους σκυλογονείς μου. Γιατί με σέβονται, με αγαπούν και με αντιμετωπίζουν σαν μέλος της οικογένειας. Είστε η οικογένειά μου και σας ευχαριστώ γι’ αυτό..
Είναι ωραίο να φέρεστε στα ζωάκια σας σαν να είναι μέλη της οικογένειάς σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαρά τους δίνετε όταν μοιράζεστε τέτοιες ξεχωριστές στιγμές μαζί τους. Πιστέψτε με, τα κάνετε ευτυχισμένα! Να τους χαρίζετε χριστουγεννιάτικα δώρα, να γιορτάζετε μαζί τα γενέθλιά τους με άλλα δώρα, φωτογραφίες και λιχουδιές (κάποια στιγμή θα σας δώσω και μια συνταγή για τούρτα σκύλων) και γενικά να ζείτε μαζί τους την ζωή και να τους χαρίζετε αγάπη και φροντίδα. Ζήστε την κάθε σας στιγμή μαζί τους σα να είναι η μοναδική!
20
20
