Σας έχει πει ποτέ κάποιος φίλος ότι η απώλεια του σκύλου του προκάλεσε περισσότερη θλίψη από τον θάνατο ενός στενού συγγενή; Έχετε νιώσει εσείς ποτέ έτσι;
Η κοινωνία μας έχει σε μια κατάσταση να ντρεπόμαστε για τέτοια συναισθήματα, αλλά η παρακάτω έρευνα δείχνει ότι είμαστε κάτι περισσότερο από δικαιολογημένοι όταν θρηνούμε βαθιά την απώλεια ενός τετράποδου φίλου.
Ένα πρόσφατο άρθρο από το Business Insider ρίχνει φως στο θέμα.
Αποδεικνύεται ότι είναι πραγματικά πολύ φυσιολογικό για τους ανθρώπους να βιώνουν πιο έντονο πόνο στην απώλεια ενός κατοικίδιου ζώου από αυτόν ενός στενού φίλου ή ακόμη και ενός συγγενή.
Για πολλούς ανθρώπους, ο θάνατος ενός κατοικίδιου ζώου είναι σχεδόν συγκρίσιμος με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Η διαφορά είναι ότι δεν υπάρχουν πολιτιστικές τελετές για να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την συγκεκριμένη απώλεια.
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, υπάρχουν νεκρολογίες, ευλογίες, θρησκευτικές τελετές και συγκεντρώσεις οικογένειας και φίλων. Μας δίνεται άδεια εργασίας – ορισμένοι εργοδότες προσφέρουν ακόμη και αμοιβή πένθους! Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι οι οποίοι μας ενθαρρύνουν να πούμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας όταν πεθαίνει κάποιος άνθρωπος δικός μας, συγγενής, φίλος ή γνωστός.
Όταν όμως πεθαίνει το σκυλάκι μας ή οποιοδήποτε άλλο κατοικίδιο που ζούσαμε μαζί του, συχνά δεν έχουμε καμία από αυτές τις παραδόσεις ή συμπαθητικούς υποστηρικτές να απευθυνθούμε. Αντιθέτως. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναμένεται να επιστρέψουν σε όλες τις ευθύνες της ζωής αμέσως, με λίγη ή καθόλου αποχή.
Το σπίτι είναι παράξενα ήσυχο και γεμάτο γλυκόπικρες αναμνήσεις. Έχουμε χάσει τον καλύτερο φίλο και πιστό σύντροφο, αλλά το βάθος αυτού του πόνου πηγαίνει σχεδόν ανομολόγητο. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι που έζησαν παρέα με ένα ζωάκι ντρέπονται γιατί την τόσο μεγάλη θλίψη τους, γιατί έτσι τους έμαθε η κοινωνία. Άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει συμβίωση με ένα σκυλάκι θα πουν πως η θλίψη αυτού του ανθρώπου είναι δραματική, υπερβολική ή ακόμη και επαίσχυντη. Γιατί «ήταν απλά ένα σκυλί».
Δεν γνωρίζουν τον απίστευτο δέσιμο που δημιουργείται ανάμεσα στον άνθρωπο και στον σκύλο του.
Δεν γνωρίζουν το πώς τα σκυλάκια μας μας παρέχουν συνεχή θετική ανατροφοδότηση. Μας λατρεύουν απλώς και μόνο επειδή είμαστε «εμείς». Μειώνουν την αρτηριακή μας πίεση και ανεβάζουν τη διάθεσή μας. Πώς θα μπορούσαμε λοιπόν να μην χάσουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας όταν αυτό “χαθεί” για πάντα;
Υπάρχει επίσης το θέμα των ξαφνικών αλλαγών στη ζωή ενός ανθρώπου όταν ένα κατοικίδιο πεθαίνει.
Δεν υπάρχει άλλο πρωινό ξύπνημα με την υγρή του μύτη από πάνω σας να προσπαθεί να σας σηκώσει για να πάτε βόλτα ή να του βάλετε το πρωινό του να φάει, οι καθημερινές βόλτες, τα παιχνίδια μαζί του ή η ζεστή και γεμάτη αγάπη υποδοχή που σας έκανε όταν επιστρέφατε στο σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στο γραφείο.
Για πολλούς ανθρώπους, όσο περίεργο κι αν ακουστεί σε κάποιους, τα κατοικίδια ζώα τους τους δίνουν μια αίσθηση σκοπού – κι άλλους ακόμα περισσότερο, τα ζωάκια τους είναι ένας λόγος για να ζουν! Όταν λοιπόν το σκυλάκι τους ή το γατάκι τους ξαφνικά εξαφανιστεί, είναι κατανοητό ότι αλλάζει η ζωή τους δραματικά.
Ένας άλλος ενδιαφέρων παράγοντας που επεσήμανε το Business Insider είναι ένα φαινόμενο γνωστό ως «misnaming».
Περιγράφει την τάση μας να αναφερόμαστε τυχαία σε ένα παιδί, σύντροφο ή αγαπημένο άτομο, με τα ονόματα των κατοικίδιων μας. Ή την τάση να το αποκαλούμε “παιδί”, “μωρό” κ.α Αυτό δείχνει ότι τοποθετούμε τα σκυλιά μας στην ίδια ψυχική κατηγορία με τα στενά μέλη της οικογένειάς μας. Όταν πεθαίνουν αυτό είναι ουσιαστικά αυτό που έχουμε χάσει. Ένα αγαπημένο μέλος της οικογένειας. Γιατί για εμάς αυτό είναι τα ζωάκια μας. Μέλη της οικογένειας μας και παιδιά μας.
Ο θάνατος ενός κατοικίδιου ζώου σημαίνει την απώλεια μιας πηγής άνευ όρων αγάπης, έναν αφοσιωμένο σύντροφο και έναν πάροχο ασφάλειας και άνεσης. Τα σκυλιά μας είναι ένα βασικό κομμάτι της καθημερινής μας ζωής. Πολλές φορές το κυριότερο. Ναι, πονάει. Μερικές φορές ακόμη περισσότερο από το θάνατο ενός φίλου ή ενός μέλους της οικογένειας. Και να σας πούμε κάτι; Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να ντρέπεστε γι ‘αυτό!
20
20
