“Πάει ο παλιός ο χρόνος
ας γιορτάσουμε όλα τα σκυλιά,
την ουρά του ο κάθε σκύλος
την κουνάει ρυθμικά…
Καλή Χρονιά, Καλή Χρονιά
χαρούμενη να’ ναι η ζωή μας βρε παιδιά.
Με μια αγκαλιά, και φαγητό
και μια ζεστή και τρυφερή φωλιά…”
Χρόνια Πολλά σε όλους και Καλή Χρονιά. Καλή Χρονιά σε όλα τα αδέσποτα και τους εύχομαι να βρουν ένα ζεστό σπιτικό και μια τρυφερή αγκαλιά. Να κάνουν μια καινούρια αρχή σα να ξεκινάνε μια καινούρια ζωή. Μια ζωή που γι’ αυτά είναι παραμυθένια. Τους εύχομαι αυτή η παραμυθένια ζωή να γίνει φέτος πραγματικότητα. Πλούσια σε φιλιά, αγάπη και στοργή.
Αλλά και σε εμάς που ζούμε ήδη μέσα σε ένα σπίτι, θέλω να ευχηθώ η αγάπη της οικογένειάς μας να παραμείνει αστείρευτη και φέτος και εμείς με την σειρά μας θα τους υποσχεθούμε πως θα τους γίνουμε αξέχαστη παρέα στην ζωή τους.
Εμένα και την “θεία” μου την Μπέμπα, ο καινούριος χρόνος μας βρήκε ευτυχισμένες που ζούμε μια παραμυθένια ζωή, χαρούμενες που έχουμε ό, τι θέλουμε και τυχερές που ζούμε μαζί με ανθρώπους που μας λατρεύουν και μας το δείχνουν καθημερινά.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τις παραδόσεις, ζήσαμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, κάλαντα, μελομακάρονα και κουραμπιέδες και πολύ χαρά. Η σκυλό – μαμά μου έφτιαξε και βασιλόπιτα με κάστανο αλλά ως γνωστόν επειδή ήταν γλυκιά δεν την δοκίμασα. Όχι τη μαμά μου, τη βασιλόπιτα. Γιατί την σκυλό – μαμά μου την φιλάω συνεχώς από το πρωί μέχρι το βράδυ κι έτσι την έχω “δοκιμάσει”, δεν μπορεί να’ χει παράπονο… Αντί γι’ αυτήν όμως, με χόρτασε ο σκυλό – μπαμπάς μου με “πουράκια” – ξέρετε αυτή τη σκυλίσια λιχουδιά – αλλά και με άλλες λιχουδιές όπως κανά λουκανικάκι, λίγο κρεατάκι και πάει λέγοντας. Το ρίξαμε τόσο πολύ στο φαγητό που νομίζω πως έκανα κοιλίτσα. Νοιώθω σα να’ χω γίνει ένα παραφουσκωμένο, χνουδωτό μαξιλάρι. Δεν έχω γίνει όμως. Η ιδέα μου είναι. Και να σας πω το μυστικό; Έχω υπερβολική ενέργεια. Τρέχω όλη την ώρα, παίζω όλη την ώρα. Άσε που και οι σκυλό – γονείς μου, μου κάνανε βόλτες – εκπλήξεις. Όπως ανήμερα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά που με πήγαν έξτρα γιορτινή μεγάλη βόλτα και το ευχαριστήθηκα. Να λοιπόν πώς διατηρώ αυτό το κομψό, ντελικάτο και στενόμακρο σαν σπαγγέτι κορμί! Με πολύ άσκηση κι ας έφαγα στις γιορτές τον άμπακο… Υγιεινή διατροφή όμως, έτσι; Σύμφωνα με τους κανόνες μιας σκυλό – διατροφής…. Πάντα!
Κι ήρθε η καλύτερη στιγμή… Η ανταλλαγή δώρων! Να σας πω την αλήθεια το θυμόμουν από πέρισυ και το περίμενα πώς και πώς… Και να σας πω και κάτι άλλο μεταξύ μας; Ήξερα ποιά ήταν τα δώρα μας εμένα και της Μπέμπας. Τα είχα μυρίσει που ήταν μαζί με τα υπόλοιπα δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αλλά εκτός από την δυνατή μου όσφρηση, αυτό που βοήθησε να ξεχωρίσουν ήταν τα λαμπάκια. Τα λαμπάκια φώτιζαν τα δικά μας δώρα περισσότερο απ’ τα άλλα. Ήταν μαγικά! Δεν ξέρω, τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν εμένα.
Και να λοιπόν που έσκυψαν οι σκυλό – γονείς μου κάτω από το δέντρο, έπιασαν το δώρο μου και μου το έδωσαν γεμάτοι χαρά. Κοίταξα την Μπέμπα που η δικιά της σκυλό – μαμά, της είχε δώσει ήδη το δικό της δώρο και προσπαθούσε να το ανοίξει με λαχτάρα. Ήταν ένα κουτί που είχε μέσα δύο αρκουδάκια – κουκλάκια και μια λιχουδιά. Να σας πω την αλήθεια, για μια στιγμή μου ήρθε να ορμήξω και να πάρω την λιχουδιά μέσα από τα δόντια της Μπέμπας αλλά κρατήθηκα γιατί ως γνωστών μπορεί να είμαι κυνηγόσκυλο αλλά είμαι κυρία… Άσε που ήμουν σίγουρη πως οι σκυλό – γονείς μου θα μου είχαν κάτι σπέσιαλ μέσα στο δικό μου κουτί. Κι έτσι, νίκησα την παρόρμηση του νά αρπάξω το δώρο της Μπέμπας και πήγα κι άνοιξα το δικό μου κουτί όπου είχε μέσα έναν μεγάλο παιχνίδι κρίκο, μια μπάλα και λιχουδιά. Τα μάτια μου στριφογύριζαν 360 μοίρες το λεπτό απ’ την χαρά. Αφού χρειάστηκε να μου δώσουν μια φάπα στο κεφάλι για να συνέλθω…(πλάκα κάνω!)
Ξέχασα να σας πω πως ο σκυλό – μπαμπάς μου είχε κάνει τρύπες μεγάλες στα κουτιά για να μας διευκολύνει στο ξετύλιγμα των δώρων. Έβγαινε από μέσα η μυρωδιά της λιχουδιάς και μου ξύπναγε το θηρίο μέσα μου. Τι Ταζ της Ταζμανίας, μου λέτε… κόντεψα να κατεβάσω τις κουρτίνες απ’ την χαρά μου!
Καταφέραμε λοιπόν με την βοήθεια των σκυλό – γονιών μας και ανοίξαμε τα δώρα. Φάγαμε πρώτα βέβαια τις λιχουδιές, μετά παίξαμε με τα καινούρια μας παιχνίδια, βγάλαμε φωτογραφίες και τραγουδήσαμε τα κάλαντα όλοι μαζί με χαρά.