Το σύνδρομο Limber tail, ή οξεία μυοπάθεια της ουράς, είναι μια διαταραχή των μυών στην ουρά, που συνήθως επηρεάζουν τους σκύλους που εργάζονται ή εκείνους που είναι πολύ δραστήριοι, υπερκινητικοί.
Είναι ένας τραυματισμός που συμβαίνει κυρίως σε αθλητικούς, υπερδραστήριους ή εργαζόμενους σκύλους όπως English Pointers, English Setters, Foxhounds, Beagles και Labrador Retrievers. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο και στους σκύλους που κουνάνε υπερβολικά σε συχνότητα και ένταση την ουρά τους γιατί εκδηλώνονται έντονα.
Το σύνδρομο ουράς Limber είναι επίσης γνωστό ως ουρά κολυμβητή, ουρά κρύου νερού, σπασμένη ουρά, νεκρή ουρά, “χαρούμενη ουρά” ή σπασμένη κουνιστή ουρά.
Ποια είναι τα σημάδια, συμπτώματα;
Ο τραυματισμός είναι επώδυνος κι ο πόνος βρίσκεται στην βάση της ουράς ή κοντά σε αυτήν. Θα το καταλάβετε αν δείτε την ουρά του σκύλου εντελώς χαλαρή. Σα να κρέμεται άψυχη. Ή αν είναι σε οριζόντια θέση από την βάση για περίπου 10 εκατοστά και μετά πέφτει χαλαρή κάτω. Σα να τσακίζει σε εκείνο το σημείο. Σα να κάνει μια νοητή γωνία.
Ποια είναι η αιτία;
Το σύνδρομο της σπασμένης ουράς εμφανίζεται μέσα σε λίγες ώρες μετά από κολύμπι σε νερό που ήταν πολύ κρύο ή (σε σπάνιες περιπτώσεις) πολύ ζεστό.
Η πραγματική αιτία είναι άγνωστη, αλλά μπορεί να οφείλεται στη στένωση του χώρου μέσω του οποίου περνά ο νωτιαίος μυελός, συνήθως λόγω εκφυλιστικής αλλαγής στους χώρους του σπονδυλικού δίσκου.
Παρουσιάζεται μετά από έντονη ή μεγάλης διάρκειας δραστηριότητα και υπάρχει μια παροδική βλάβη στους μύες, τους συνδέσμους και τους τένοντες στη βάση της ουράς. Είναι επίσης πιθανό να εμφανιστεί κάποια ήπια βλάβη στον σπονδυλικό σπόνδυλο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορέσει να την σηκώσει ψηλά την ουρά του ο σκύλος ή να την κουνήσει γιατί οποιαδήποτε κίνηση είναι επώδυνη.
Πώς θα το καταλάβετε;
Στην αρχή μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Όσο περνά η ώρα όμως θα το καταλάβετε γιατί το πρόβλημα θα επιδεινωθεί και θα είναι φανερό στις υπόλοιπες δραστηριότητές του σκύλου. Θα δυσκολεύεται ή θα αρνείται να τις κάνει λόγο του επώδυνου τραύματός του.
Άλλες αλλαγές που μπορεί να παρατηρήσετε είναι ακράτεια ούρων ή κοπράνων, ανωμαλίες στη στάση του πυελικού άκρου ή πόνος σε απόκριση στο άγγιγμα της κάτω πλάτης.
Γενικά:
- Η ουρά θα είναι ακίνητη
- Θα κρεμιέται εντελώς ακίνητη. Θα έχει κάθετη θέση. Σαν άψυχη.
- Θα δείχνει ο σκύλος ότι πονά στην ουρά.
- Δεν θα βολεύεται όταν θα ξαπλώνει και σίγουρα δεν θα μπορεί να κάτσει πάνω στην ουρά του. Να είναι σε καθιστή θέση δηλαδή.
- Μπορεί να κλαίει ή να κλαψουρίζει, να μουρμουράει ή βογγάει.
- Μπορεί να την δαγκώνει την ουρά του ή να την γλείφει.
- Θα δυσκολεύεται να σηκωθεί όταν θα είναι ξαπλωμένος.
- Θα δυσκολεύεται να κάτσει κάτω, να ουρήσει ή να κάνει την ανάγκη του γενικά.
- Δεν θα έχει όρεξη για φαγητό αφού θα πονάει.
Πώς θεραπεύεται;
Με ανάπαυση, η ουρά επιστρέφει στο φυσιολογικό μέσα σε λίγες ημέρες. Έτσι κι αλλιώς το σκυλάκι δεν θα έχει όρεξη να κάνει κάτι εξαιτίας του πόνου και θα παραμένει από μόνο του ήσυχο στην φωλιά του για να ξεκουραστεί και να περάσει ο πόνος. Μπορεί να χορηγηθεί μια θεραπεία για την ανακούφισή του από τον πόνο, όπως ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Τα συμπτώματα όμως μπορεί να επανεμφανιστούν.
20
20
