Κι όμως…. Εγώ είμαι αυτή! Δεν το πιστεύετε, έτσι; Είναι ένα από τα περίεργα χαρακτηριστικά μου. Όποτε θέλω να δω κάτι και δεν το βλέπω καλά γιατί είναι μακριά ή δεν έχω καλή ορατότητα γιατί υπάρχουν εμπόδια. Όπως κι όταν επιμένουν οι σκύλο – γονείς μου να προχωρήσουμε, αλλά εγώ έχω δει άλλον σκύλο και θέλω να έρθει κοντά μου για να να γνωριστούμε ή να παίξουμε.
Τι κάνω εγώ τότε; Μουλαρώνω, κάθομαι κάτω και περιμένω. Κι αν δεν βλέπω καλά ή μου λένε οι σκύλο – γονείς μου να φύγουμε, σηκώνομαι όρθια και περπατάω όπισθεν για να μην χάσω από τα μάτια μου τον άλλον σκύλο. Γενικά, το κάνω αυτό. Σηκώνομαι όρθια και περπατάω στα δύο πίσω μου πόδια σαν μικρό ανθρωπάκι. Είτε πάω μπροστά, είτε πίσω, ακόμα και στο πλάι αν χρειαστεί!
Δείτε ένα μικρό δείγμα στο παρακάτω βίντεο.
Σου άρεσε το άρθρο; Μοίρασέ το στους φίλους σου
20
20
